Ψάρεμα στην εποχή της Μαϊόμυγας

Details

Τέλη Μαΐου, ο καιρός έχει ζεστάνει ικανοποιητικά και τα νερά των ποταμών έχουν αρχίσει σιγά σιγά να ρίχνουν την στάθμη τους. Τον μήνα Μάιο κάνει την εμφάνιση του ένα από τα μεγαλύτερα έντομα των ορεινών ποταμών η μαϊομυγα (mayfly) και αποτελεί μια λαχταριστή λιχουδιά για τις πέστροφες.
Έτσι προσπαθώντας να εκμεταλλευτούμε όλες τις παραπάνω καταστάσεις, αποφασίσαμε με τον παιδικό μου φίλο Θωμά να πάρουμε τα βουνά για την αναζήτηση της ορεινής πέστροφας. Σάββατο ξημερώματα και το ταξιδάκι μας ξεκινά…..

ΜΙΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΙΚΗ ΜΑΤΙΑ…
Πριν καλά καλά φτάσουμε στο σπίτι όπου θα μέναμε κάναμε μια στάση στο ποτάμι για τις πρώτες αναγνωριστικές ματιές. Όπως καταλαβαίνετε δεν μπορούσαμε να κρατηθούμε… Το ποτάμι έσφιγγε από ζωή. Τα πλατάνια είχαν πλέον πρασινίσει, πολύχρωμα λουλούδια και διάφορα βότανα είχαν ανθίσει και εκατοντάδες έντομα πετούσαν τριγύρω μας μαγεμένα από τα ένστικτα της αναπαραγωγής. Η ομορφιά της φύσης σε όλο της το μεγαλείο! Εικόνες που δύσκολα περιγράφονται με λέξεις…
Tα πρώτα στοιχεία που έπρεπε να ελέγξουμε ήταν η θερμοκρασία του νερού, που άγγιζε τους 12 βαθμούς, και η στάθμη του ποταμού που είχε κατέβει λίγο αλλά όχι όσο αναμέναμε. Ως εδώ όλα ενθαρρυντικά και υπέρ μας. Η θερμοκρασία στα επιθυμητά επίπεδα, οι μεγάλες μαϊομυγες ήταν παρόν και εμείς φύγαμε άρον των άρον για το σπίτι να φορέσουμε τον εξοπλισμό μας και να ετοιμαστούμε για την εξόρμηση…

ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΕΚΚΙΝΗΣΗΣ
Το πρώτο σημείο του ποταμού που επιλέξαμε να ψαρέψουμε ήταν ένα κομμάτι που είχε αρκετές μεγάλες και βαθιές γούρνες με πιο ήσυχα νερά ελπίζοντας για τα μεγάλα ψάρια του είδους. Ο Θωμάς θα ψάρευε με buldo και μύγες και εγώ με την τεχνική του fly fishing. Οι μύγες που θα δουλεύαμε όπως καταλαβαίνετε ήταν οι στεγνές mayfly. Η προσέγγιση στην πρώτη μεγάλη γούρνα έγινε πολύ προσεκτικά με μακρινές και ντελικάτες βολές που ξεκίνησαν από τις άκρες της και σιγά σιγά προς τα κεντρικά της, αλλά από ψάρια τίποτα. Οπότε σιγά σιγά προχώρησα προς τα πάνω ψαρεύοντας τα πιο ρηχά σημεία και ο Θωμάς ανέλαβε αυτός την γούρνα με το μπαλάκι… Το πρώτο ψάρι δεν όργισε να φανεί και το έβγαλε ο Θωμάς στο σημείο που τα νερά έπεφταν αφρισμένα στην γούρνα. Περιττό να σας πω εκείνη την στιγμή τρελάθηκα. Πριν λίγο ψάρευα το ίδιο σημείο και δεν κατάφερα να βγάλω κανένα ψάρι και έτσι έβαλα τα δυνατά μου για να επαναφέρω την ψαρευτική μου υπόληψη βγάζοντας κάποιο ψάρι… Λίγο πιο πάνω συναντήσαμε άλλη μια γούρνα και ξεκίνησα να ‘’χτενίζω’’ με τις βολές μου ολόκληρη την επιφάνεια με την ίδια τακτική προσεκτικά και διακριτικά. Οι πέστροφες όμως ήταν άφαντες. Και για να μην τα πολυλογώ συνεχίσαμε να ψαρεύουμε το ποτάμι για ένα χιλιόμετρο περίπου, μπροστά εγώ με το fly για να μην τρομάζω τα ψάρια και πίσω μου ο Θωμάς με το μπαλάκι. Κάπου στην μέση της διαδρομης τίμησε την μύγα μου μια πέστροφα σχετικά μικρού μεγέθους. Αμέσως έβγαλα το ‘’κουταλάκι’’ για να ελέγξω το στομάχι της και να δω με τη τρέφονται τα ψάρια εκείνη την μέρα. Τελικά οι υποψίες μου βγήκαν πραγματικές. Τα ψάρια ήταν τελικά ‘’πατωμένα’’! Τρεφόταν περισσότερο με νύμφες και λιγότερο με έντομα από την επιφάνεια του νερού και αυτό μάλλον οφειλόταν στην μεγάλη ποσότητα των νερών για την εποχή αυτή.

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΑΡΑΠΟΤΑΜΟΣ
Μετά από μια συζήτηση που κάναμε με τον Θωμά την ώρα του κολατσιού αποφασίσαμε να αλλάξουμε μέρος και φύγαμε για έναν μικρό παραπόταμο που τα νερά του ήταν αρκετά λιγότερα ελπίζοντας να δούμε ψάρια... Ο Θωμάς κατέβηκε πιο χαμηλά στο ποτάμι να ψαρέψει ένα κομμάτι και εγώ ξεκίνησα να ανεβαίνω ψαρεύοντας... Ο συγκεκριμένος παραπόταμος είχε πολλά και μικρά σκαλοπάτια που έπεφτε και ηρεμούσε το νερό αλλά και πολλά δέντρα από πάνω του, που μου πιανόταν -και έχανα- αρκετές από τις μύγες μου…. Στα σκαλοπάτια αυτά παραμόνευαν οι πέστροφες αλλά λόγο της μορφολογίας του ποταμού έπρεπε να πλησιάσω αρκετά κοντά για να ρίξω την μύγα μου και ήταν απαραίτητες οι προσεκτικές και ήσυχες κινήσεις. Η τεχνική ρίψης που χρησιμοποιούσα περισσότερο ήταν η “roll cast”.
Περιττό να σας πω ότι τα ψάρια κάποια στιγμή το μεσημέρι προς το απόγευμα τρελαθήκαν και έβγαιναν σχεδόν το ένα μετά το άλλο!! Το μέγεθος τους βέβαια ήταν αρκετά μικρό και έκανε απαραίτητη της απελευθέρωση τους αμέσως μετά το ξαγκίστρωμα. Λίγο πιο πάνω στο ποτάμι με πρόφτασε ο Θωμάς και μόλις του φώναξα ότι τα ψάρια άρχισαν και τρώνε απόρησε…. Στο μπαλάκι δεν είχε βγει απολύτως κανένα! Έτσι του είπα να πάρει την φωτογραφική μηχανή και να με ακολουθήσει ψαρεύοντας ώστε να βγάλει τις απαραίτητες φωτογραφίες. Η ώρα άρχισε να περνά και η κούραση άρχισε να διαγράφετε στα πρόσωπα μας. Είχαμε κλείσει σχεδόν 8 ώρες ψαρέματος!

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ
Στο σπίτι το βράδυ, σχολιάζοντας τα αποτελέσματα και τα ‘’σημάδια’’ της πρώτης ψαρευτικής μας ημέρας, αποφασίσαμε πάλι να πάμε την επομένη το πρωί και να ψαρέψουμε για αρχή στο ίδιο κομμάτι του ποταμού με τις βαθιές γούρνες. Αυτή τη φορά θα ψαρεύαμε όμως με διαφορετικό τρόπο, μιας και τα ψάρια ήταν τελικά ‘’πατωμένα’’. Ο Θωμάς θα ψάρευε με πεταλούδα και εγώ με streamer και νύμφες, μπας και καταφέρουμε να σηκώσουμε καμία μεγάλη του είδους. Έχοντας πάρει ολόκληρο τον εξοπλισμό μαζί μου, ακόμα και του fly tying, κάθισα να δέσω μερικές απομιμήσεις μαϊομυγας μιας και οι χθεσινές απώλειες στον μικρό παραπόταμο ήταν αρκετές. Ο Θωμάς ετοίμαζε τις αρματωσιές του και εγώ δημιουργούσα μικρές απομιμήσεις εντόμων μέχρι που και οι δύο δεν αντέξαμε άλλο και πέσαμε για ύπνο ελπίζοντας για κάτι μεγάλο την επόμενη ημέρα.

Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Δέκα το πρωί και είχαμε μπει ήδη στο ποτάμι επιλέγοντας διαφορετικά σημεία για να ψαρέψουμε. Ο Θωμάς ξεκίνησε με το μπαλάκι για αρχή που είχε φτιάξει το προηγούμενο βράδυ με τέσσερεις μύγες : 2 στεγνές mayfly που θα ψάρευαν στην επιφάνεια, ένα μαύρο μυρμηγκάκι και μια νύμφη mayfly που θα ψάρευαν από κάτω. Εγώ ξεκίνησα στην πρώτη γούρνα με στεγνή mayfly δοκιμαστικά μήπως και άλλαξε τίποτα εκείνη τη μέρα αλλά γρήγορα το γύρισα στην νύμφη και στο streamer. Μετά από αρκετή ώρα και πολλές δοκιμές δεν κατάφερα να δω ψάρι. Ο Θωμάς απ’ότι μου είπε το γύρισε στην πεταλούδα και είδε μερικά μικρά ψαράκια να την ακολουθουν μέχρι που κατάφερε και κάρφωσε μια ικανοποιητικού μεγέθους αλλά την έχασε μετά από δυο άλματα που έκανε έξω από το νερό! Η απογοήτευση δεν άργησε να φανεί και μετά από προτροπή μου επιστρέψαμε στα σίγουρα. Πήγαμε πάλι στον μικρό παραπόταμο που ήμασταν και την προηγούμενη μέρα αλλά επιλέξαμε να ψαρέψουμε ένα άλλο κομμάτι του αρκετά πιο χαμηλά και κοντά στην ένωση με τον κεντρικό ποταμό. Το χαρακτηριστικό την μορφολογίας εκείνου το σημείου ήταν τα πολλά δέντρα και τα μεγάλα και βαθειά σκαλοπάτια που δημιουργούσαν μικρές γούρνες.

Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΠΕΤΡΟΜΥΓΑΣ
Ξεκινώντας το ψάρεμα σ'αυτο το κομμάτι του παραποτάμου παρατήρησα πως είχαν κάνει και την εμφάνιση του οι μεγάλες κίτρινες πετρόμυγες (πώς να μην το πρόσεχα αφού ήρθε και κάθισε μια πάνω στο μάγουλο μου και με κατατρόμαξε). Πετούσαν πάνω από το ποτάμι και χτυπούσαν την επιφάνεια του νερού για να αφήσουν τα αυγά τους, δίνοντας στην πέστροφα ευκαιρία για μεγάλες και ζουμερές μπουκιές. «Εδώ είμαστε» είπα και άνοιξα το κουτάκι με τις μύγες. επιλέγοντας μια απομίμηση στεγνής πετρόμυγας (stonefly). Μπορώ να πω, πώς είχα μερικά χτυπήματα στην μύγα αλλά χωρίς να καρφώσω κανένα και αυτό πιθανόν να οφειλόταν στο ότι τα ψάρια ήταν μικρά και η μύγα αρκετά μεγάλη για το στόμα τους. Λίγο πιο πάνω στο ποτάμι περίπου στα 40 μέτρα μακριά μου ξαφνικά πετάχτηκε μια πέστροφα κοντά στο μισό κιλό στον αέρα για να αρπάξει κάποιο έντομο. Η αδρεναλίνη ανέβηκε στα ύψη και η προσέγγιση στο σημείο ώστε να έχω μια ικανοποιητική απόσταση βολής ήταν πάρα πολύ προσεκτική και με πολύ ησυχία. Μετά από δυο βολές κατάφερα να την σηκώσω και να πάρω ένα καλό αλλά άστοχο χτύπημα στην πετρόμυγα μου! Το ‘’παιχνίδι’’ όμως χάθηκε. Η πέστροφα ένιωσε την γεύση του άγκιστρου στο στόμα της και εξαφανίστηκε.

Η ΣΤΕΓΝΗ MAYFLY, ΟΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΥΜΑΡΙ!
Μετά από αυτήν την απώλεια, η απομίμηση της στεγνής πετρόμυγας επέστρεψε στο κουτάκι με τις μύγες και την θέση της πήρε μια μικρότερη στεγνή mayfly. Η πορεία στον μικρό παραπόταμο συνεχίστηκε σχεδόν όπως και την προηγούμενη μέρα με αρκετές μικρές πέστροφες να κάνουν την εμφάνιση του στην dry mayfly που τελικά μας έβγαλε ασπροπρόσωπους. Αυτό το διήμερο το catch and release είχε την δική του χάρη. Απελευθερώσαμε όλα τα ψάρια της δεύτερης ημέρας, ελπίζοντας να τα πιάσουμε του χρόνου μεγαλύτερα αν βέβαια καταφέρουν να επιβιώσουν με τις τόσες παρανομίες που γίνονται εις βάρος τους. Ο γενικός απολογισμός της δεύτερης μέρας ήταν 9 απελευθερώσεις για έμενα και 3 για τον Θωμά λίγο πριν παραδώσει το «όπλο» του (καλάμι) και αρχίσει την βοτανολογία και την συλλογή του θυμαριού (απελπίστηκε ο καημένος!!)

Η ώρα είχε αρχίσει να περνά και έπρεπε να αφήσουμε πίσω μας το ποτάμι πριν αρχίσει να σκοτεινιάζει. Με μια γλυκιά κούραση αλλά ανανεωμένοι και ικανοποιημένοι από την εξόρμηση μας πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Έχοντας χαρεί την φύση και την μαγεία της και έχοντας αποκομίσει αρκετές εμπειρίες -έστω και με αυτές της μικρές πέστροφες που καταφέραμε και κοροϊδέψαμε- κλείσαμε ένα ραντεβού με τις μεγάλες για την επόμενη φορά αναμένοντας το ψάρι-τρόπαιο που θα τιμήσει την μύγα μας!!

To παραπάνω άρθρο δημοσιέυθηκε στο περοδικό ΨΑΡΕΥΩ (Ιούλιος 2009)